बिना आकारको कपास जस्तो
काढ्नु नै हो त आउनु बात्ति बनौला।
आफुलाइ नै के र
उ आस्थामा कसैको
दियो जलाउला।
बादलको पर्दा बिनाको आकाश पनि बेस
धर्तीमै हौ भने पख्नु सुर्य बनौला।
औशिपनि त हुनुपर्छ महिना काट्न
गयो भने अध्यारो, चौगारोमा बसेका हरुकोलागि
चन्द्र बनौला।
हात दिनु, मन दिनु,आँखा गहिरो गरि हेरिदिनु।
सन्नाटामा धुन अनि मिठो स्वर बनौला।
आँखामा नै बादल किन लाग्दैन र
छोड्नु न उहि बेला चक्षु बनौला।
No comments:
Post a Comment