नियात्रा: एक निरन्तर यात्राको

सामीप्य।

....

धारा,पँधेरा, पाटि पौवा, दोबाटा

चौगारा, सडक, फराकिलो बाटो,

सागुरो गल्लि सबै

सबै तिर यहाँ तिम्रो मन चल्छ

सायद यो हृदयको गति कतै तिम्रो गति होला।

ति दृश्यहरुमा कतै तिम्रै तस्वीर  होला।

बाटोको मनमा कतै तिम्रो चाल होला।


त्यहि भएर

छाप नछोड्नु छिचोलेर हिड्नु र

चप्पल मुनि धुलो समेटेर लानु

र म त्यहि माटोमा मिसिन्छु जसरी 

खडेरी पछिका केहि बिच्किएका थोपा

माटोमै कता हराउँछन, मिसिन्छन।

त्यहाँ माथि तिमि हिड्छौ,

तिम्रा पाइलामा म पनि हिड्दै छु, 

तिम्रो औलाको केहि भाग समाउदै छु।


मलाई आँगानको बाटो मै छोडेर कता जाने होर!

अन्त्य हुन्छ लक्ष्य सिकुवामा पुग्दा

पैतालाका घेराहरुमा मेरो एउटा धर्को 

तिमिले लगेको छौं, म आधा घेरामा छु

आधा उज्यालोमा!

मेरा हातका छरिएका रेखाहरु मिलाउने

जिम्मा तिम्रो भाग्यको हो।


मलाई दैलो ठेलाबाट दियोघर सम्म पुर्याउने

र साझको रातो छाँयामा तस्वीर सजाउने

कुनै बहाना भएन र?


ति पाइलामा मेरा रेखा मिसिएका छन

मुटुमा केहि मात्रा मेरो भावानाको

बेग चल्छ भने, 

हेर!तिम्रो पाउमा रहेको मेरो रेखाले

कहाँ सम्म पुर्याउछ, 

मनको गति सुन्नु, र कहि नछोड्नु मलाई..

मेरो छापपनि तिम्रैसँग मिसिएका छन।


Share:

कापीमा जस्तै।।

 कापीमा जस्तो कुनै शब्द पढ्न नपाइ

आँखाबाट हत्केला भरि झर्छन खुशी
त्यहाँ ओशिलो भावको बिस्कुन छ
त्यस्तै पहिलो पटक पन्नामा कोरिएका
शब्द जस्तै छरिएको।

त्यो कागज अन्जान मौन हुँदा-हुँदै,
कत्रो स्वरमा बोलेको धड्कन।
यो मस्तिष्कको असमझदारिसंगै
मुटुसँग नुनिलो  भएर चहराइरहेछ
बेमिल घाउ,
शरीरको नैराश्यता त
परेलि
मास्तिरको निधारले उजागर गर्छ बेहर्ष

यो मौनतासँग वाचाल छन नसाहरु।

मै मात्र सुन्छु मेरो मनको ढुकढुकी
जस्लाइ आवाजले कसरी बोलिदिन्छ उहि कानमा।
भन, म लेखौ मात्र कि पहाडको
कुनामा गएर मै लाई सुनाउ मेरो मन।

फेरि
रुखहरुमा बतासको तरंग संगै  छोडौ भने
जो पातमा लेखेपछि शितले मात्र
पढ्दै- मेटाउदै गर्छ वर्षात् सँगै  बादलको घाउ।

त्यहि भएर नलेख्नु कोरिए पछि
नमेटिने गरि कि त हृदय मै कि त
पत्थर मै लेख्नपर्छ तिम्रो नाम।


Share:

शहरको पुरानो रुख

 शहरको पुरानो रुखलाई 

मैले भन्छु

कथा लेख्न

र अन्जानहरु र अबोधहरुको  दुःखको इतिहास

सम्झाउन।

ती हतियारहरु लाई पनि कहिले नबिर्सी समेट्न

जसले धेरै वर्ष पहिले तिमीलाई काट्न मन पराएका थिए।

तर तिनीहरूले तिम्रो शरीरलाई हेरे

र थाहा पाए कि तिमी सुन्दर छौ,

साना चिप्लो पातहरु संग

तिमीलाई केही थाहा छैन तर

मलाई लाग्छ कि तिमीले हरेक कथा हेर्यौं

र हरेक मानिस नियाल्यौ

जहां यो सहर सबभन्दा हल्लिएको बेला 

यहां के के भएको हुन्छ?

यो शहर मा आयोजित,






घटनाहरू कुन हावाबाट उडेर आउँछ?

र तिम्रो पातमा बस्छ?

तिमी अब मेरो समयको जीवित इतिहास हौ 


तर अब

वसन्तले तिम्रो अनुहारमा प्रहार गर्न बिर्सन्छ

र 

तिनीहरूले तिमीलाई हेर्न पनि छोडे

किनभने यो तिम्रो सबैभन्दा कमजोर उमेर हो।

तर तिमी सहरको पुरानो रूख हौ

र जिउँदो ईतिहास पनि।


'म' नमेटाउन भन्छु

तिमि भित्र कैद भएका सबै ईतिहास

बरु अझ साहसी बनाउ

र वसन्त तिर फर्क

काँचो फलहरु संग

र अचम्म तुल्याई देऊ

तिमीलाई  अब बेकार छौ भन्ने हरुलाई

भनी रहेका हरु

अब

"खरानी बनाउन मात्र बाँकी छ"

ओहो! तिम्रो शरीरको ईतिहास तिनीहरूलाई

अब देखाउन बाँकी छ। 


तिमी शहरको पुरानो रुख र ईतिहास।

जिउँदो ईतिहास।।।





Share:

Wikipedia

Search results

नियात्रा: निरन्तर यात्रा

नियात्रा: निरन्तर यात्रा
एउटा सानो हिमाली देशबाट

Translate

Search This Blog

Powered by Blogger.

About Me

My photo
province 1, Nepal
I have a keen interest in poetry, visiting, nature, science.

Blog Archive