शहरको पुरानो रुखलाई
मैले भन्छु
कथा लेख्न
र अन्जानहरु र अबोधहरुको दुःखको इतिहास
सम्झाउन।
ती हतियारहरु लाई पनि कहिले नबिर्सी समेट्न
जसले धेरै वर्ष पहिले तिमीलाई काट्न मन पराएका थिए।
तर तिनीहरूले तिम्रो शरीरलाई हेरे
र थाहा पाए कि तिमी सुन्दर छौ,
साना चिप्लो पातहरु संग
तिमीलाई केही थाहा छैन तर
मलाई लाग्छ कि तिमीले हरेक कथा हेर्यौं
र हरेक मानिस नियाल्यौ
जहां यो सहर सबभन्दा हल्लिएको बेला
यहां के के भएको हुन्छ?
यो शहर मा आयोजित,
घटनाहरू कुन हावाबाट उडेर आउँछ?
र तिम्रो पातमा बस्छ?
तिमी अब मेरो समयको जीवित इतिहास हौ
तर अब
वसन्तले तिम्रो अनुहारमा प्रहार गर्न बिर्सन्छ
र
तिनीहरूले तिमीलाई हेर्न पनि छोडे
किनभने यो तिम्रो सबैभन्दा कमजोर उमेर हो।
तर तिमी सहरको पुरानो रूख हौ
र जिउँदो ईतिहास पनि।
'म' नमेटाउन भन्छु
तिमि भित्र कैद भएका सबै ईतिहास
बरु अझ साहसी बनाउ
र वसन्त तिर फर्क
काँचो फलहरु संग
र अचम्म तुल्याई देऊ
तिमीलाई अब बेकार छौ भन्ने हरुलाई
भनी रहेका हरु
अब
"खरानी बनाउन मात्र बाँकी छ"
ओहो! तिम्रो शरीरको ईतिहास तिनीहरूलाई
अब देखाउन बाँकी छ।
तिमी शहरको पुरानो रुख र ईतिहास।
जिउँदो ईतिहास।।।
No comments:
Post a Comment