भरोसा।।
....
म तिमिलाइ अन्तिम पटक हेर्दै थिए।
मधुरो आँखा त्यहि नि आकाश जस्तै।
बर्सातको पहिलो दिन थाहा छ?
म परेलिलाई सुकाउन घामको खोजिमा
आँगनमा डुल्दै थिए।
मलाई पत्तो पनि भएन अनायास!
बर्सातले
बर्षा मात्र साचेको हुन्छ र
तिमि थोपा मै
अनायसै! फ़ेरि झर्छौ भनेर।
चौगारो मुनि फुकिएको आगो नि
केहि काम थिएन,
अब म कसरी ओभाउनु?
म मा भएको फुक्को हाँसो झरिसंग मिसिएको छ।
म नदेखाउन ओसिएका परेलि बरु निथुर्क्क हुन्छु।
जूनले केहि ताप दिन्छ र रातमा अनिदो बस्नु?
बरु रुखको छाँयाले कसरी गिज्याउछ त्यहि रुखलाई।
चमेराले गुड रात मै मात्र देख्छ,
त्यहि भएर रात रात जस्तै लाग्छ र ताराको
चहकले बोलाउछ।
त्यो नै सत्य हो यिनै बिचमा
म पनि अन्तिम हेराइ हेर्दै थिए यो अध्यारोलाई।
यहि आशामा हरेक अध्यारोले
लाजवाब बिहानीको आमन्त्रणा गर्छ।
#दुर्गा
No comments:
Post a Comment