खोइ रुखलाई या जरालाइ सुनायो
कसरी बोल्यो आज दिनभर न्याउलिले
हावालाई बोलायो, बादलसँग दुख बिसायो।
उसका कुरा बुज्दैनन यि कानले
यो सुन्दैनन् कहिले कुनै पनि मनले।।
जे थियो सबै उहि आफैलाइ सबथोक सुनायो।
म भन्दा निकै साना किराहरु
म भन्दा निकै माथी उडिरहेका छ्न।
म पुग्दिन ति उचाईमा।
चिलाउनेका पातहरुमा छिद्रा-छिद्रा छन।
त्यहाँबाट बरु चुहिदैन र?मै भएको सम्म
एउटा कबिता!
माकुराको जालोले अन्जान मै
लामखुट्टे अड्काइरहेछ।
मेरो एक थोपा रगत
मकुराको आहारा भइ रहेछ।
लाकुरिको हाँगाको च्यापले गोदुलि
आँखामा पासायो।
सिमलले राता घामपनि कति हो कति पचायो।
म लुकेको ओडारमा पिपल उम्रेको छ
हाँगा-हाँगामा मुटु बोकेर आफु पहेलिएको छ।
घामका किरण जराहरुले कतै पाएनन्।
अमलाका फेदहरुले पानीको प्यास त कहिले मेटाएनन्।
....
No comments:
Post a Comment