म मेरो बच्चाको बारेमा सोच्छु र म आफैं बच्चा सोच्छु।
र मेरी आमाले मलाई बच्चा उहि आशामा सोच्नुभयो
अहिले म सोच्छु
रिरिमको बिहान वा साँझको बीचमा
मलाई लाग्छ म जन्मिएको थिएँ,
म आशाको आशामा जन्मेकि थिएँ।
यहाँ फेरि कसैले सोच्दछ,
म जन्मँदा नि मलाई कत्ति दुःख लागेको थियो।
र म मेरो बच्चाको बारेमा सोच्छु र म आफैलाई बच्चाको रूपमा सोच्दछु।
यो मेरो आमा र मैले सोचेको हुन सक्छ दुबैले
जो नारीले सोच्दछ
मलाई लाग्छ कि म खडा हुन र म मेरै लागि खडा हुनु नै ठूलो छ
म सोच्न को लागी, सोच्नै छोड्छु।,,
म मा मेरो आमाको गुण केहि आएको छैन।
जस्तो ऊनी कोमल छिन, उनि नरम छिन।
मेरो कठोरतामा मलिन छिन।
उनि मेरो रिसमा नि हास्छिन।
कसैको रिसमा हास्छिन।
संघर्षमा संघर्षशील,
मै हुनु पनि प्राण जानु नै त हो।
म मात्र यस्तो हो, जो हाँस्न बिर्सिएको,
वर्षौ भयो।
न्यानोपनको छायाँ टाढा गयो,
कि त चर्को घाम छ, कि त हुरिबतास।
ऊनी त सबै थोकको संमिश्रण छिन नि।
ममा केहि पनि गुण आएको छैन।
No comments:
Post a Comment