मरिरहन्छन् आशाहरु,
जसरी अर्घ सकिएका दिप मर्दछ्न।
जोगाउनु छ झिनो धागाहरु
जसरी अल्झिएर टुक्रिरहन्छन्
छुट्टीएर हातहरु, मिल्दैनन परेली
आश्चर्य भएर कापी रहन्छन ओठहरु
बन्द हुन्छन् मुस्कुराहट, मधुर आवाजहरु
जतन गर्नुछ सुस्केराहरु
जसरी आधारातमा पनि गुन्जिरहन्छ्न।
भौतरिएर मनहरु उडिरहन्छन्
थकित भएर चौतारीहरु पर्खिरहन्छन्।
हेरिरहन्छन् साझहरु धिमी-धिमी हुँदै
एकजोर चम्किला ताराहरु
समेट्नुछ उज्याला किरणहरु
जो औशीको रातमा पनि चम्किरहन्छ्न।
No comments:
Post a Comment