काटिएको चोटबाट तप्प भुइँमा
झरेको रगत सरी झर्यौ तिमीउसको नजरबाट
बाँकी घाउ पोलिरह्यो।
आफैले चलाएको सिक्कलले नी
काट्दो रहेछ!
भन्थे! तिम्रो घाउ मलाई दुख्छ
आखिर घाइते त म मात्र थिए!
दुनियाँ हिडी रह्यो।अघि बढी रह्यो।
यिनै हातले हुन दूध पिलाएको
मैले पालेको भनेर हुन्न रहेछ नी
गोमन!
मौका पाउँदा बिष फाल्न खोजी रह्यो।
बाचिरहेथे स्वस्थकर हावा भनेर
श्वास नै धूलो मिसिएको भयो।
मेरै हो भनेर कहाँ हुने रहेछ र वायुमण्डल
आकाश मुनि कस्ले हो आगो बालिरह्यो।
कस्दै गर्दा चुँडिए जस्तै झिनो बाती
फन्को मार्नै नपाई हातमा
पुरै कपास दाहिने हातमा रहयो
देब्रे हातमा चुँडिएको मसिनो डोरी रहिरह्यो।
No comments:
Post a Comment