ऊनीहरुको जिवन किन छैन?
जहाँ एकमान्छे जत्रो घर छ।
टाउकोले च्यादरलाई(छानो) स्पर्श गर्छ।
कालो टाउको झन कालो हुन्छ।
मझेरि र छानो संगसङै छ।
अग्यानो पर्तिर नियोनेट(neonate) छ।
उ भर्खरै नुहाएर सुतेको छ।
खाली शरीर, एउटा छल(कपट) यहाँ छ।
यता-उता हेर्छु, कपडा छैन।
कालो कराइ छ, ओदान छ।
खरानि छ, कालो डस्ना छ
डस्ना माथि फूल खरानि छ।
ढोका निर आएर हेर्छु, पधेरो
तल!एककिलो मिटरमा छ।
ढाल्ने(रुख)को पातले गाग्रीको मुख छोपेको छ।
अब मेरो मुख मैले केले छोप्नु?
खोइ के गन्नाउछ थाहा छैन।
गफ छ मसँग निरासा छ।
फर्किनु छ, मनमा लिनु छ।
सोचेको सोचै गर्नु छ।
कसको गल्ति सोच्नु छ।
कसैलाई भन्नु छ?
म नि कहाँ गतिलो ठाउँबाट गएको होर।
त्यहि दुइ मान्छेको घर छ।
एक मान्छे जत्रो देख्दा मलाई नै दुःख लागेको छ।
कसैको घर नै छैन
र नि कसरी जिवन छ?
सुनाउनु छ, उहि केहिको सुन्नु छु।
भन्दियो कोइ झन दुखीले तर
संघर्षिले
गरि खान नजानेर यस्तो भएको छ।
गर्ने लाई जहाँ नि स्वर्ग छ।
अब सोचे म नि ढुक्क हुनु छ।
यो केहि दु:ख होइन,
नजानेर सबै थोक बिग्रेको छ।
No comments:
Post a Comment