बिहे, प्रेम, भ्यालेन्टाइन र कुरा...
एउटा कुरा यो चाहिँ बुझ्नु पर्छ कि मानिसले एउटा बिहे गरेर गएको केटी त्यो कुनै पनि घर उसको लागि नौलो हो र त्यहाँ कुनै आत्मीयता हुँदैन बाहेक आफ्नु प्रेमी या श्रीमान,
केटी कै या महिला कै कुरा गर्ने हो भने उसमा आफ्नो पतिको आमालाई आफ्नी आमा या सासु मान्नु पर्ने र सम्मान गर्नु पर्ने वाध्यता जस्तो हुन्छ।
त्यो सरासर बाध्यता नै हो र त्यो सत्य हो!
अर्को कुरा पुरुष जो आफ्नी पत्नीकी आमालाई नी आमा मान्नु पर्नेमा स्वतन्त्रता हुन्छ उसले आमा भनिदिदा मात्र पनि हुन्छ किनभने उसले मान्नै पर्ने, रिझाउनुु पर्ने हुँदैन उसले आफ्नु आमा मानिदिनु पर्नका लागि आफ्नु पत्नी आफ्नु घर लगी सकेको हुन्छ।
कुनै पनि पुरुषले यो बुझ्नु पर्छ कि आफ्नो पत्नीले आफ्नी आमालाई माया गर्दिनन् त्यहाँ हुँदैन माया। त्यो बाध्यतामा उसको लागि गर्न परेको हो, यदि गर्छिन् नै भने पनि, त्यहाँ कुनै किसिमको आत्मीयता हुँदैन मानिदिनु पर्ने देखाउनु पर्ने बाहेक केही हुँदैन।
भलै त्यो भन्दा, मानिस सबै नराम्रा हुन्छ्न भन्ने हुन्न, आत्मीयता नभए नी मानव व्यावहार र मानवता हुन्छ, त्यो मानवता बुझ्नेहरुको घर जीवन सौहार्द भएको मात्र हो।
र ती आफ्ना पतिका आमा या सासु आमा हरुले नी बुहारी बेहोर्नु पर्ने वाध्यता मात्र हो। आफ्ना छोरालाई आफ्नु काख बाट छिन्न आएकी बुहारी मान्नु पर्ने वाध्यता बाहेक केही पनि होइन।
त्यसो भन्दा हरेकको छोराकी साथी र जिन्दगी र आफ्नु जस्तै हो आफ्नु पतिको आफू साथी भए जस्तै भन्ने र सम्बन्ध बुझ्ने व्यक्तिहरु नी हुन्छ्न आमाहरु, सासुहरु तिनीहरुको कारण त्यहाँ बुहारी या छोराकी पत्नीको नी सम्मान हुन्छ।
अर्को कुरा बुहारी भन्दा एकदम मान्नु पर्ने वाध्यता भएको र यसलाई सहज बनाऊ झै गरेर अहिले बुहारी छोरी जस्तै हो भन्ने चलन नी आएको छ।
तर त्यो मान्नु पर्ने बाध्यताका कारण यस्ता शब्द भाषाहरु प्रयोग हुन्छ्न।
नत्र बुहारी र सासु भनेको हरेक घरको बाध्यताको सम्बन्ध बाहेक केही होइन, त्यहाँ माया हुँदैन।(अपवाद बाहेक)
No comments:
Post a Comment